W innych kulturach pokazywanie macierzy Gell-Manna jest uważane za pornograficzne: ukazuje wnętrzności mechaniki wszechświata i jego głęboką strukturę wewnętrzną bez większego ostrzeżenia. W tej kulturze jest to po prostu uważane za normalną geekowską rzecz do zrobienia.

Fanatyczne poszukiwanie prawdy wygląda zupełnie inaczej w zależności od tego, gdzie znajdujesz się na spektrum empatyzatora–systematyzatora oraz z jakiego etapu Kegana działasz. Szybki wstęp: etapy Kegana śledzą, jak dobrze potrafisz integrować perspektywy: od osadzenia w relacjach (3), przez autorstwo własnej ideologii (4), po jednoczesne trzymanie wielu ideologii, jednocześnie uznając ich ograniczenia w zakresie i nie ulegając potrzebie zamknięcia (5). Oś empatyzator-systematyzator uchwyca, czy jesteś skłonny do rozumienia stanów mentalnych i emocji, czy też do rozumienia reguł i systemów. Te wymiary tworzą skrajnie różne smaki epistemicznej sumienności. Systematyzator na etapie Kegana 3 traktuje "prawdę" jako wierność wspólnej mapie: kto sprzeciwia się plemieniu, ten się myli. Myli błąd moralny z empirycznym, oba włączone w zdradę plemienia. Na etapie Kegana 4 staje się to samotną obsesją na punkcie formalnej spójności, eliminując sprzeczności, nawet jeśli spala każdą społeczną więź. Na etapie Kegana 5 ta sama motywacja ma tendencję do dojrzewania w kierunku meta-racjonalności. Oznacza to, że prawda wymaga subtelnej integracji częściowych modeli, gdzie współczucie jest uwzględniane jako dane. Empatyzator na etapie Kegana 3 poszukuje prawdy poprzez społeczną walidację (jeśli wszyscy czują, że to prawda, to musi być). Dotyczy to szczególnie emocjonalnego systemu plemienia, a nie jego systemu wierzeń. Na etapie Kegana 4 stają się bezwzględni w kwestii autentyczności emocjonalnej, przebijając się przez społeczne grzeczności, aby nazwać to, co naprawdę dzieje się interpersonalnie. Na etapie Kegana 5 rozwijają to, co można by nazwać "meta-empatia", gdzie trzymanie wielu emocjonalnych rzeczywistości jako jednocześnie ważnych (jako różnych aspektów wspólnej rzeczywistości społecznej itd.) przy jednoczesnym rozróżnianiu, które perspektywy służą życiu w jakich kontekstach. Fanatyzm pozostaje, ale jego obiekt ewoluuje od plemiennej emocjonalnej zgody, przez radykalną emocjonalną szczerość, do czegoś w rodzaju... emocjonalnie świadomego myślenia systemowego? Uważam, że oba typy mogą być równie fanatycznymi poszukiwaczami prawdy, ale podchodzą do zadania z różnymi systemami uwagi. Poszukiwanie prawdy przez systematyzatora może wyglądać jak budowanie coraz bardziej precyzyjnych modeli, debugowanie modeli predykcyjnych i budowanie meta-modeli. Empatyzatorzy wyglądają jak ci, którzy czytają pokój z emocjonalną wizją rentgenowską, traktując dynamikę interpersonalną jako główny "stan rzeczy" i mają zaskakujące "ruchy społeczne" poza zasięgiem większości ludzi. Na niższych etapach Kegana te podejścia walczą ze sobą: logika kontra intuicja, fakty kontra uczucia itd. Ale gdy sięgniesz wystarczająco wysoko, zaczynają dostrzegać się nawzajem jako komplementarne sposoby dotykania tego samego słonia.

Ktoś wysłał mi ten film o mechanicznych wibracjach 128hz (przez urządzenie Woojer) leczących dyskinezy. Imponujący rozmiar efektu, jeśli to prawda. Słyszałem również anegdotyczne doniesienia o 100hz+ pomagających w chorobie Parkinsona. Jaki jest mechanizm (zakładając, że to prawda)?