Soms krijg ik de vraag "in welk gebied van web3 moet ik studeren om mijn carrière vooruit te helpen?" Het beste wat je kunt doen is de "hoe kan ik in de kortst mogelijke tijd het meeste geld verdienen?" houding loslaten. Nummer één regel van Web3: Niemand - het maakt me niet uit of je Vitalik Buterin of Anatoly Yakovenko bent - Niemand weet of een web3 meta omhoog, omlaag, zijwaarts of in de verdomde cirkels gaat, het minst van al de mensen die op X praten. Dus kies iets waar je echt gepassioneerd over bent en blijf daar twee jaar bij - dat brengt je mijlenver voor op iedereen die zich niet langer dan twee weken aan iets kan committeren. Zelfs als jouw subveld niet "hot" is, ben je veel competitiever dan de andere mensen. Bijvoorbeeld - technische contentcreatie is letterlijk het meest waardeloze subveld dat je kunt kiezen. Mensen zien er de waarde niet van in en/of zijn niet bereid ervoor te betalen. Iedereen verwacht dat het gratis is, dus dat is al een enorme opgave. Maar dat is mijn specialisatie en ik ben nog steeds in business. Dus alles wat je hoeft te doen is iets willekeurigs te kiezen waar mensen voor betalen en daar twee jaar lang echt goed in te zijn. Een treurig iets dat ik zie, zijn mensen die nooit hebben ervaren dat ze ergens goed in zijn omdat ze niet lang genoeg bij dingen blijven. Ze blijven maar switchen naar wat hot is en worden een gevorderde beginner in veel dingen. Ze leren nooit hoe ze uit het tussenliggende plateau kunnen breken omdat ze het nooit eerder in welk onderwerp dan ook hebben gedaan. Het is veel beter om goed te zijn in iets dat niet meta is dan om nooit te hebben ervaren dat je ergens goed in bent. Als die strategie je tegenstaat, word dan zo absurd goed in kernwiskunde en kern CS dat je snel op elke meta kunt inspelen (dat is echter nog steeds een investering van 2 jaar of meer om dat punt te bereiken).

Dit is eigenlijk een sleutelcomponent van wat RareSkills-artikelen over moeilijke onderwerpen magisch maakt. Je kunt iemand niet gewoon vertellen hoe een algoritme of systeem werkt. Zelfs als je de uitleg vergezelt met prachtige animaties en ongelooflijk duidelijke proza — de informatie zal standaard niet blijven hangen. Je moet de lezer de context geven om het algoritme zelf te ontdekken en ze dan een duwtje in die richting geven.

De verborgen economieën van de universiteit versus EdTech. TL;DR — edtech als industrie is slecht en zal altijd slecht blijven. Als je probeert om zelfstandig een vrij geavanceerd onderwerp te bestuderen (type theorie, topologie, computationele complexiteit, enz.) zul je ontdekken dat er een overvloed aan gratis (zoals in legaal gratis, geen piraterij nodig) — hoogwaardig materiaal is. Ook al zijn er misschien minder dan 100.000 mensen in de wereld die het zouden lezen, er is geen significante tekort aan onderwijsmateriaal. Ook al "verdienen" deze onderwerpen geen geld — er is nog steeds veel stimulans om onderwijsmateriaal voor hen te creëren — zoals ik zo meteen zal uitleggen. Aan de andere kant, als je probeert om zelfstandig iets te bestuderen dat "geld oplevert" (hoe alt-VM's werken, geavanceerde DeFi-wiskunde, enz.), is er plotseling een tekort aan materialen. Het verschil zit in hoe traditionele universiteiten schrijvers compenseren versus hoe "edtech" schrijvers compenseert. Traditionele universiteiten compenseren schrijvers met "invloed" — en "invloed" leidt uiteindelijk tot een vaste aanstelling — (basically gegarandeerd salaris, soms in de zeer hoge zes cijfers voor de rest van je leven). In zekere zin, hoewel "invloed" schaars is en verdiend moet worden, kan het nog steeds worden gecreëerd zonder enige echte economische activiteit — d.w.z. het creëren van onderwijsmateriaal voor onderwerpen die geen geld opleveren (zeer geavanceerde en theoretische wiskunde). Effectief kan het universiteitsecosysteem invloed uit het niets creëren en het aan docenten betalen om geweldige gratis leerboeken te maken. Hoewel de wisselkoers tussen invloed en vaste aanstelling onduidelijk is, is er een markt voor, dus extreem briljante professoren met een diep begrip van moeilijke onderwerpen willen graag invloed verzamelen door leerboeken te schrijven die vervolgens gratis worden verspreid. Dus hoe ondersteunt het universiteitssysteem de waarde van invloed? (Wat ze moeten doen — omdat een vaste aanstelling echt geld kost). Twee dingen: 1. Belastinggeld 2. Prestige verkopen tegen een gigantische premie Private universiteiten halen zeer agressief subsidies van de overheid binnen (ik maak hier geen politieke beoordeling over, ik stel alleen vast dat het een feit is dat niemand betwist). Dus invloed wordt ondersteund door belastinggeld. Ten tweede verkopen universiteiten prestige. Je kunt letterlijk gratis een MIT-opleiding krijgen via Opencourseware, maar mensen betalen honderden duizenden dollars voor een MIT-diploma omdat het je een niveau van prestige oplevert dat een Rolex niet kan. Zelfs als het diploma niet van MIT is, draagt het zeggen "ik heb geen diploma" stigma in sommige kringen, dus sommige mensen zullen nog steeds hoge bedragen betalen voor een 4-tier universiteit. Edtech kan noch prestige verkopen (tenzij op MIT-niveau), noch kan het publieke subsidies binnenhalen (alleen non-profitorganisaties kunnen dat doen). Natuurlijk, web3 edtech verdient geld met stichtingssubsidies, maar die zijn klein in vergelijking met federale subsidies. In zekere zin is de grootste concurrent van edtech een luxeverkoper die groter is dan LVMH en ook toegang heeft tot belastinggeld. Zolang dit het geval is, kan edtech geen langetermijninspanningen doen voor onderwijsmateriaal die universiteiten zich kunnen veroorloven, wat betekent dat edtech altijd tekort zal schieten, behalve in onderwerpen die zeer weinig kapitaal vereisen om te produceren (zoals hoe je moet coderen, wiskunde op middelbare schoolniveau, enz.). Edtech kan altijd concurreren in bepaalde niches, maar het zal structureel vechten om de restjes.