Mijn ouders waren echt oud toen ze mij kregen - midden veertig. Oud genoeg dat ze tieners waren tijdens de Grote Depressie. Ze hadden zoveel waanzinnige verhalen over die tijd. Havermout voor het avondeten. Kinderen die met vier in één bed sliepen. Mijn grootvader die 's nachts de straat opging om naar sigarettenpeuken te zoeken zodat hij genoeg tabak kon verzamelen om zijn eigen sigaret te rollen. Alle kinderen gingen in hun late tienerjaren werken en gaven al hun geld aan mijn weduwe grootmoeder zodat het hele gezin kon overleven. Ze waren arm. Een ander thema dat altijd weerklonk in die verhalen was dat ze "nooit op bijstand gingen." ("Bijstand" was wat ze toen de overheidssteunprogramma's noemden.) Ze waren zo trots op dat feit. Het was beschamend om "op bijstand" te gaan, en dat deden ze nooit. Wat is er gebeurd met dat Amerika?

Vraag aan iedereen die niet in dienst is van de federale overheid en geen nauwe verwant heeft die in dienst is van de federale overheid: Welke impact heeft de "shutdown" van de overheid, zo die er is, op jouw leven?

Gebaseerd op het baanbrekende artikel van Helen Andrews, "De Grote Feminization," hier is mijn laatste over de feminisering van het Amerikaanse leger. (De werkelijke artikel link hieronder, omdat het algoritme derde partij links haat.)