Twee belangrijke punten uit dit artikel: 1) Hulpbronnenvergrendelingen zijn niet nieuw, ze zijn gewoon geëvolueerd. Je kunt ze zien als de traditionele escrow-contracten in een andere vorm - nu toegepast op het accountniveau om een veel breder scala aan UX-problemen op te lossen. Het moment lijkt nu juist te zijn omdat: 1) ketenfragmentatie is echt. de mentale vermoeidheid voor gebruikers is hoog. 2) de adoptie van ingebedde portemonnees is een teken dat er vraag is naar abstracte UX. 2) Hulpbronnenvergrendelingen elimineren het vertrouwen niet, ze verplaatsen het. Er is altijd een afweging. Met hulpbronnenvergrendelingen krijgen gebruikers snelheid en gemak door het vertrouwen van de keten naar een nieuwe coördinatielaag te verschuiven: de hulpbronnenvergrendelingsmachine (d.w.z. allocator + arbiter). Dit betekent dat het risicoprofiel van een gebruiker en oplosser verschuift van het vertrouwen in de keten naar het vertrouwen in de integriteit en eerlijkheid van deze nieuwe componenten.