Ik ben niet iemand die meestal actief is in chatgroepen, discord-servers of sociale media. Meestal observeer ik gewoon rustig terwijl ik mijn dagelijkse drukke leven voortzet. Maar op een dag stuitte ik op de Azuki CN-groep... en er voelde iets.. verschillend. Alsof ik eindelijk een plek had gevonden die voelt als thuis in deze chaotische Web3-wereld. Een ruimte waar ik me niet onder druk gezet voel om dagelijks mijn mond open te doen, maar toch weet ik dat ik nooit vergeten word. Een gemeenschap waar ik naar terug wil, niet uit verplichting, maar omdat ik de mensen erin mis. Sindsdien heb ik altijd deze gedachte in mijn achterhoofd gehad: "Op een dag moet ik een manga tekenen voor deze groep... of in ieder geval een familieportret." En nu heb ik eindelijk de kans gehad om het grootste deel van onze CN-familie te verzamelen voor deze opdracht. Na bijna twee maanden schetsen is dit stuk eindelijk af. Ik neem een korte pauze en kom volgende maand terug om aan de gekleurde versie te werken. Aan de familie Azuki CN: Bedankt dat je het soort gemeenschap bent waar iemand als ik zich thuis voelt. In deze ruimte vol lawaai betekent het meer dan je denkt.