Dag 23｜Benjamin's keuze, een zachte reactie van een klein stadje! De laatste tijd ga ik elke dag naar de bibliotheek en ontdekte ik dit kleine kattenstandbeeld dat elke dag van outfit verandert. Soms draagt hij een hoodie, soms dit schattige trui met een hartje, en zelfs als het regent, krijgt hij een regenjas aan; Ik kwam dichterbij en zag dat er onder zijn grafsteen een tekst was gegraveerd: Benjamin had een lief thuis met lieve mensen maar hij wilde een speciale soort kat zijn – een bibliotheekkat. Dus op een dag kwam hij naar de bibliotheek en bleef. Al snel maakte hij zich ook de bibliotheekkat van Devonport. Uit nieuwsgierigheid heb ik wat informatie opgezocht; Ik had niet verwacht dat deze kat echt bestond, zijn echte naam is: Benjamin. Benjamin was een kat die leefde in de Devonport bibliotheek aan de noordkust van Auckland, Nieuw-Zeeland, geboren in 2000 en overleden in 2017, hij werd 17 jaar oud. Hoewel hij oorspronkelijk een warm thuis en een eigenaar had, "koos" hij ervoor om een speciale kat te worden – een bibliotheekkat. Op een dag liep hij zelf de bibliotheek binnen en besloot te blijven. Sindsdien werd Benjamin een deel van de Devonport bibliotheek en een soort mascotte voor het hele dorp. Hij was niet alleen geliefd bij de lokale bewoners, maar werd zelfs een "onofficiële bezienswaardigheid" van Devonport, maar vanwege de aard van katten werd hij door de "honden" met respect gemeden. Op de grafsteen staat met humor geschreven: "Iedereen mist hem – behalve de honden." Na de dood van Benjamin hebben de lokale bewoners dit standbeeld opgericht ter nagedachtenis aan hem, en er zijn altijd bewoners of medewerkers die hem kleden en af en toe zijn outfit veranderen, het is een voortzetting van liefde en herinnering. Dit is niet alleen een herdenking van een kat, maar ook een weerspiegeling van de warme gemeenschapscultuur van de inwoners van het stadje. Voor veel kinderen is Benjamin een van hun mooie herinneringen aan het bezoeken van de bibliotheek in hun kindertijd. Om eerlijk te zijn, toen ik dit verhaal las, was ik diep geraakt, een krachtige omarming van vriendelijkheid werd op dat moment tastbaar! Mensen hebben een soort liefde nodig die zo zacht en tolerant is: niemand heeft de kat die de bibliotheek binnenkwam weggejaagd, maar koos ervoor om hem te accepteren, hem gezelschap te houden, en uiteindelijk als een deel van de gemeenschap te beschouwen – niet alleen hem te laten bestaan, maar ook respect, herinnering en voortzetting te geven. Nu ligt hij daar gewoon stilletjes, maar iedereen voelt de warmte en betekenis. Na zijn vertrek hebben mensen een grafsteen voor hem opgericht en kleden ze het standbeeld, ze willen niet dat hij vergeten wordt. Dit is een zeer eenvoudige, maar waardevolle gemeenschapsgeest: deze liefde gebeurt stilletjes, niet opzichtig of opzettelijk, maar stroomt als een zachte stroom, en wordt een deel van de gemeenschapscultuur, die elke generatie beïnvloedt! Dit is eigenlijk ook een soort ideaal leven waar we allemaal naar verlangen: een plek die je herinnert omdat je er stilletjes bent. En Benjamin kwam precies de juiste mensen tegen. Wat mooi!