Seks is het lichamelijke leven, dat het principe van plezier volgt. Liefde is het geestelijke leven, dat het principe van idealen volgt. Huwelijk is het sociale leven, dat het principe van de realiteit volgt. Veel mensen denken dat liefde en huwelijk hetzelfde zijn, maar slechts een klein aantal begrijpt dat het geluk in het huwelijk niets met liefde te maken heeft. Liefde is te puur, maar huwelijk is heel complex. Liefde is de heldendroom in een vermoeiend leven, en ook een poëtische beschrijving van de voortplantingsdrang. Maar de realiteit van huwelijk en liefde heeft niets met elkaar te maken; het is gewoon een seculiere overeenkomst tussen twee mensen die op basis van geschiktheid samen een team vormen om monsters te verslaan en te levelen. Dus, in wezen is huwelijk een systeem, een economische relatie, een contract tussen twee mensen die samenwerken, risico's delen en samen hun leven doorbrengen. In het huwelijksrecht weet je dat het daar van begin tot eind om vier woorden draait: hoe te delen. In de oude tijden was de man alleen verantwoordelijk voor de paring, terwijl de vrouw verantwoordelijk was voor de opvoeding van de nakomelingen, maar er waren geen vaste partners en het concept van liefde bestond niet. Met de opkomst van het privébezit begonnen veel mannen rijk te worden; ze wilden alleen de goederen die ze hadden verzameld aan hun zonen doorgeven. Maar later, door de manier waarop ze beoordeelden of iemand hun nakomeling was op basis van uiterlijk, begonnen ze te twijfelen aan de betrouwbaarheid daarvan, en zo ontstond het huwelijksinstituut. Dit systeem heeft zijn voor- en nadelen. Het voordeel is dat mensen een vaste partner hebben, maar het nadeel is dat het in strijd is met de voortplantingsinstincten van dieren. Daarom heeft de moderne beschaving altijd geprobeerd mensen te leiden om hun instincten te beheersen en deze te verfraaien. Om deze naakte instincten een prachtig jasje te geven, ontstond het concept van liefde. Waarom blijf je aan iemand denken? Dat komt omdat je niet die persoon herinnert, maar de onverschrokken versie van jezelf in die tijd, en de mooie gevoelens die deze herinnering je heeft gegeven. Sommigen zeggen dat liefde een hoge koorts is, en verlangen een aanhoudende hoest. Maar vanuit medisch perspectief is liefde een chemische reactie; hormonen bepalen de liefde op het eerste gezicht, dopamine bepaalt de langdurige liefde, adrenaline bepaalt of je actie onderneemt, en trots bepaalt wie het eerst spreekt, terwijl de levensduur van de realiteit bepaalt wie het eerst vertrekt. Wanneer de liefde aanbreekt, voel je je geweldig omdat de stimulatie van dopamine je een illusie geeft dat je voor altijd zo gepassioneerd kunt blijven. Maar helaas, niemand kan deze stimulatie voor altijd verdragen, wat betekent dat iemand niet altijd in deze versnelde hartslag kan blijven. De sterke afscheiding van dopamine maakt ons brein moe, dus moet het brein die chemische stoffen laten beginnen met een natuurlijke stofwisseling. Dit proces kan snel zijn, of het kan 3 tot 4 jaar duren, maar met de afname en verdwijning van dopamine verdwijnt ook de passie en wordt de liefde weer gewoon. Een paar dagen geleden zag ik een set gegevens die aangaf dat gearrangeerde huwelijken een veel lagere echtscheidingsgraad hebben dan huwelijken uit vrije keuze. De reden hiervoor is dat ouders zich niet bekommeren om of je van de ander houdt; ze zijn alleen geïnteresseerd in de mate van geschiktheid tussen jou en de ander, en dat zou de kwestie moeten zijn waar je serieus over nadenkt voordat je trouwt. Veel mensen denken dat ze, zodra ze getrouwd zijn, het doel hebben bereikt, en beginnen te wachten op geluk, maar in werkelijkheid is het huwelijk het begin van een geheel nieuwe relatie, die meer onderhoud en beheer vereist dan in de verliefdheidsfase. Als je dat niet ziet, zul je zeker veel moeilijkheden ondervinden. In een slecht huwelijk schuilt altijd een slecht zelf; met wie je ook samenleeft, in wezen leef je samen met jezelf. Liefde is een kortstondig en schitterend vuurwerk, terwijl huwelijk elke ochtend na het opstaan die kom dampende rijstpap is. We dachten ooit dat liefde betekende dat je iemand moest vinden die perfect bij je past, maar later ontdekten we dat er in de wereld helemaal geen perfecte match bestaat. De waarheid is dat alleen twee mensen die elkaar tolereren, samen werken en wederzijds hun best doen, elkaar tot een perfecte match kunnen maken. Liefde is romantisch, maar nog romantischer is het samenzijn van een oude man en een oude vrouw.