Ik ontdekte dat praten met sommige mensen voelt als tegen een muur praten. Ik zeg stadspoort, hij zegt wat voor kop. Ik zeg schouder, hij begint over heupbeenderen. Het is net als een stuk rollend vlees. Als je het over iets hebt, gaat hij meteen over iets anders, je probeert hem iets uit te leggen, hij doet alsof hij het niet begrijpt. Als je met hem gaat stoeien, begint hij ineens weer te redeneren🫡 Het is echt alsof je tegen een muur praat, het is gewoon te gek voor woorden. Hij is moeilijker dan mijn moeder🙃