er is iets gevaarlijks aan het leren van de groten zodra ze al groot zijn. de verhalen die ze vertellen over de reis zijn niet echt of nuttig, het zijn gewoon archetypische ficties. wraak, liefde, ego. de waarheid is alleen beschikbaar wanneer je het ziet gebeuren.

een van de meest magische dingen aan tbpn is dat het expliciet geen _prestige media_ is, het is geen talkshow voor jongens die een overwinning vieren. het is real-time, zeer contextueel, het is niet gebouwd voor de persronde. je kunt niets echt zeggen als je alleen maar gefocust bent op je nalatenschap.