soms, wanneer mijn peuter 's nachts in slaap valt, zegt hij, in de meest treurige stem die je je kunt voorstellen: "boobie..." normaal gesproken is "boobie" een bron van komedie, de toon is meer "heheh boobie." hij vindt het ook leuk om ze te tellen lol ("één... twee!") ik weet niet zeker of hij zich het zogen herinnert. hij is pas vier maanden geleden gespeend, dus... waarschijnlijk? maar hij heeft geen pogingen gedaan om het opnieuw te starten.