Lange tijd gebruikte ik glitch om dingen te verbergen, plug-ins en filters die stukjes onzekerheid verstopten. Ik zie dit bij veel artiesten vandaag de dag. Het is gemakkelijk om iets middelmatigs te nemen, effecten bovenop te stapelen en het opzettelijk te laten aanvoelen. Dat was de grootste ommekeer voor mij. Nu stop ik intentie in het werk voordat het vervormd wordt. Het vastleggen van het bronmateriaal om de perfecte loop te bouwen, frame voor frame. Dan begin ik het uit elkaar te halen. Zodra het absoluut verwoest is, haal ik het werk weer terug, stukje bij beetje, totdat het zich vestigt in iets dat aanvoelt als mijn stem. Zo is het leven.