Onzichtbare Luxe Als je op een ochtend wakker zou worden en je zou realiseren dat niemand anders jouw levensstijl, jouw horloge, jouw auto, jouw huis kon zien, hoe zou jouw leven dan veranderen? De meesten van ons zouden status opgeven voor nut. We zouden kiezen voor wat het leven gemakkelijker maakt, niet voor wat het opzichtig maakt. Functionaliteit zou de show vervangen. De dingen die we bezitten zouden ons dienen in plaats van ons te vertegenwoordigen. Het interessante is dat dit gedachte-experiment al realiteit is. Niemand denkt zo veel aan jouw levensstijl als jij. Mensen merken je nauwelijks op. Ze herinneren zich niet welke schoenen je droeg of met welke auto je arriveerde. Ze zijn te druk bezig met optreden voor hun eigen onzichtbare publiek. Het verschil is dat we blijven doen alsof het publiek bestaat omdat het betekenis geeft aan onze consumptie. Status voelt waardevol omdat het feedback biedt. Het creëert de illusie van relevantie. Maar relevantie gebaseerd op zichtbaarheid is fragiel omdat het afhankelijk is van anderen die kijken. Nut daarentegen, stapelt zich op door gebruik. Het geeft energie terug in plaats van het te verbruiken. De overgang van nut naar status en weer terug naar nut is een psychologische rite de passage. Je realiseert je dat het doel comfort, autonomie en controle over tijd was, allemaal onzichtbaar voor anderen maar diep voelbaar voor jou. Als je wilt begrijpen hoeveel van je leven een optreden is, vraag jezelf dan af wat er zou veranderen als niemand het kon zien. Het verschil tussen wat blijft en wat gaat is de maatstaf voor jouw onafhankelijkheid.