De linkerzijde heeft geen idee van het monster dat ze hebben gecreëerd met Gen Z mannen. Absoluut geen idee. Deze jongens hebben hun vormende jaren doorgebracht met het navigeren door een ongekend sociaal experiment—COVID-lockdowns; DEI-strijdsessies; voornaamwoorden, micro-agressies, landerkenningen, intersectionele rechtvaardigheid—en als demografische groep zijn ze gewoon geknapt. Ze stopten met het vrezen voor annulering, ze realiseerden zich dat zwarte vlekken op sociale kredietscores geen permanente vlekken achterlaten, en ze begonnen te bezitten—in plaats van tevergeefs te proberen zich te verdedigen tegen—de beschuldigingen van schurken die ze sinds jonge leeftijd hadden ondergaan. Het is een algehele reactionaire beweging tegen een politiek systeem—meer dan dat, een cultuur in het algemeen—die, terecht of onterecht, ze zien als toegewijd aan hun ontmannen. Een systeem dat, naar hun mening, weinig van waarde creëert, hen schaarse kansen biedt, datgene viert wat lelijk en middelmatig is en datgene profaneert wat heilig is. Uit de vuren van deze smeltkroes komt de meest rechtse generatie die ik ooit heb gezien. En uit de ongecontroleerde groepschats van vandaag komen de wetgevers en congresleden van morgen. De linkerzijde heeft geen idee wat ze hebben gedaan, en ze kunnen zich niet voorstellen wat de tweede- en derde-orde effecten hiervan zullen zijn.