Ik ben een workaholic en soms raak ik de weg kwijt. Momenteel onderga ik enkele gevolgen in het echte leven van het niet normaal zijn. Constant werken maakt me leeg en soms vergeet ik waarom ik het überhaupt doe. Als iemand vraagt hoe het met me gaat, zeg ik gewoon "druk" of "niet geweldig". Als iemand vraagt wat mijn dromen of doelen zijn, zeg ik dat ik die niet heb. Soms verlies ik het zicht op dingen, terwijl ik hypergefocust ben op de taak die voorhanden is. Onlangs, terwijl ik mezelf probeerde te onderzoeken, vroeg ik me af wat ik wil in het leven. Wat wil ik creëren? Welke doelen zou ik stellen? Welke dromen wil ik hebben? Wat is het punt? De antwoorden verrasten me. Zeggen dat ik niet droom is een leugen. Ik creëer dingen. Ik creëer constant dingen en leg ze uit. Ik droom vurig. Dan manifesteer ik die dromen in de werkelijkheid. Dromen zijn gewoon dingen die ik nog niet heb gecreëerd. Mijn doelen bestaan, ze zijn wat sommigen als onmogelijk beschouwen. Ik werk er constant naartoe alsof ze gewoon een natuurkracht zijn, zoals tijd. Er is een pad waarop ik me bevind en dat strekt zich uit tot de horizon. Soms vergeet ik dat ik omarm wat velen als ontastbaar beschouwen en de werkelijkheid ermee vormgeef. Ik ben de schepper van het universum dat ik ervaar. Wij allemaal zijn Droom Bouw Herhaal Laat anderen je niet definiëren.