Mijn berichten over waarom ik sympathie heb voor worstelende Gen Z Amerikanen, hebben enige tegenreactie opgeleverd. Degenen die het niet met me eens zijn, zeggen dat ouders hun kinderen hebben verwent door hen onrealistische verwachtingen over het leven te geven. Dus mijn vraag is: is het onrealistisch voor een jonge Amerikaan om dezelfde levensstandaard te verwachten als zijn ouders hadden, ervan uitgaande dat hij net zo hard werkt als zijn ouders deden?