Ik ga heen en weer over welke menselijke eigenschap de absoluut ergste is voor ontwikkeling. Aan de ene kant is de sunk cost fallacy iets dat ons genetisch al millennia ondersteunt en zo diep in de mensheid verankerd is dat het ongelooflijk moeilijk is om het uit te roeien. Maar FOMO en het idee om elke druppel water uit een steen te persen (jezelf vernietigen en elke langetermijngroei) als een vereiste voor succes zorgt ervoor dat velen het bos door de bomen niet meer zien. Om eerlijk te zijn, als je je bewust kunt zijn van beide in jezelf (je kunt ze nooit echt uitroeien, maar je kunt je ervan bewust zijn en eromheen werken), ben je gegarandeerd beter dan je leeftijdsgenoten. Aan de andere kant, als je ze zonder enige bewustheid laat controleren, cripples je jezelf echt. Vooral in markten waar alles zo emotioneel is, dicteren deze twee eigenschappen die emoties en dicteren dus de markt zelf.