Op straat, plotseling binnengekomen in een cyberpunk-droom van zonlicht—— dit moment voelt alsof het door iemand uit mijn herinnering is geknipt. Kabels als zenuwen, sculpturen als herinneringen, deze slang als een kronkelige uitbreiding, leidend naar die schim die in het tegenlicht voortbeweegt; de hele stad lijkt de grens van een droom te zijn. Ik heb het gevoel dat ik er middenin zit en niet meer kan onderscheiden of dit de toekomst is, of een net vergeten verleden.