Een Marskolonie zou de mensheid dwingen om elk belangrijk knelpunt in de ruimte-logistiek op grote schaal op te lossen. Dat proces zou krachtige secundaire en tertiaire effecten op aarde hebben. 1. Uitbreiding van de energie-infrastructuur Goedkope lancering → orbitale zonne-energie wordt haalbaar. Gigawatt-schaal orbitale arrays kunnen energie naar de aarde stralen of Martiaanse bases ondersteunen. Secundair effect: Zodra orbitale energiesystemen geïndustrialiseerd zijn, kunnen ze de aarde van energie voorzien, wat de deur opent naar vrijwel onbeperkte schone (en dus politiek aanvaardbare) energie. Dat betekent geen beperkingen meer op elektriciteit voor datacenters, biotechnologielaboratoria, ontzilting, productie, allemaal directe drijfveren van R&D-capaciteit. 2. Ultra-goedkope logistiek Marskolonisatie zou vereisen dat er duizenden tonnen per jaar worden verplaatst: brandstof, habitats, water, reactoren. Dat drijft de kosten per kg naar de baan met meerdere ordes van grootte omlaag (mogelijk tot <$50/kg). Op aarde betekent dit dat het wereldwijde transport van satellieten, stations en orbitale infrastructuur goedkoop en routine wordt. Voor AI en biotechnologie: orbitale datacenters aangedreven door zonne-energie met nul koelingskosten zouden mainstream worden, wat de kosten voor inferentie/training aanzienlijk zou verlagen. 3. Vermenigvuldiging van de industriële basis Om Mars te ondersteunen, heb je gesloten levensondersteuningssystemen, in-situ hulpbronnenutilisatie (ISRU), autonome mijnbouw, robotconstructie nodig. Al deze hebben toepassingen op aarde: geavanceerde robotica, autonome fabrieken, hulpbronnen efficiëntie, recycling systemen. De investering creëert een technologisch ecosysteem dat de aarde ten goede komt, zelfs als de Marskolonie klein is. 4. Kapitaalinvestering Een kolonisatie-inspanning zou geen typisch bedrijfsproject zijn. Zelfs als het particulier gefinancierd is, zou het nationale budgetten vereisen. Dat betekent dat triljoenen in de lucht- en ruimtevaart, energie, robotica, biotechnologie vloeien, wat een "ruimte-industrieel complex" creëert, vergelijkbaar met hoe de mobilisatie tijdens de Tweede Wereldoorlog ons nucleaire energie, straalmotoren en computers heeft gegeven.