Gisteren ben ik met een stel vrienden naar een camping gegaan. Kampvuur, BBQ, rondhangen en bijpraten, al dat soort dingen. Ik merkte iets verontrustends op. We leven in een wereld waar mensen tientallen berichten per minuut snel doorbladeren. Informatiebrandhoses. Breinfragmentatie. Afnemende aandachtsspanne, die naar "nul" spiraleert. (Ik heb een video gepost over overtuigingskracht die 20.000 mensen hebben bekeken, maar slechts 9% van hen heeft zelfs de 90 seconden gehaald. Goede god.) Hier is het verontrustende deel: ik zie het nu in het echte leven. Steeds meer. Ik begin een gesprek met iemand, van aangezicht tot aangezicht, en ik vertel een verhaal of bouw naar een punt toe -- en *poef*. Ik zie het in hun ogen. Tastbare disconnectie. De geest is al ergens anders, phantom scrollend naar de volgende afleiding, de volgende nieuwigheid. Heb je opgemerkt dat mensen je in echte gesprekken vaker onderbreken dan vroeger? Alsof er een verhoogd niveau van ongeduld is, omdat, nogmaals, de geest phantom scrollt naar Wat Volgt Er Volgende? Het is zorgwekkend. We verliezen ons vermogen om naar elkaar te luisteren en ons op elkaar te concentreren.