Het voelde eigenlijk een beetje vreemd om vanuit een neutralere perspectief te tekenen. Zonder de angst en wrok in gedachten. Bijna alsof, als de pijn er niet was, het niet de moeite waard zou zijn om te uiten. Maar vasthouden aan de pijn en mezelf dwingen in dezelfde cyclus zou gewoon een manifestatie zijn voor een ellendig leven. Dat is gewoon in de slachtofferrol blijven. Hoe lang zou ik in deze lus blijven? Dus ging ik op de reis om meer te leren over de andere perspectieven en betekenissen. En hoe te genezen. En ik vond de betekenis en nieuwe inspiratie in de reis zelf. In het ondernemen van actie.