Mijn opa kwam op 19-jarige leeftijd uit Syrië hierheen om naar de universiteit te gaan. Hij kwam met niets, woonde in een klein appartement met zijn gezin en heeft zijn leven besteed aan het opbouwen van een bedrijf dat nu tientallen mensen in dienst heeft en duizenden klanten helpt. Mijn moeder kreeg mij op 15-jarige leeftijd. Het was geen gemakkelijke reis voor mijn ouders, maar mijn moeder behaalde een PhD in I/O Psychologie, waarbij ze discriminatie tegen moeders en verzorgers bestudeerde, lange uren woon-werkverkeer maakte terwijl ze mij opvoedde. Ze heeft nu haar eigen adviesbureau voor leiderschap. De enige reden dat ik ben waar ik nu ben, is vanwege de schoonheid van Amerika. Mijn familie kon immigreren, een gemeenschap creëren en iets uit het niets opbouwen. Mijn oom werd op 22-jarige leeftijd gediagnosticeerd met een zeldzame ziekte en kreeg te horen dat hij niet veel tijd meer had. De Affordable Care Act redde zijn leven door hem in staat te stellen een ongelooflijk dure experimentele behandeling te ondergaan en zijn impact op mij is elke dag zichtbaar in mijn content. Hij is nu 35. Mijn moeder ging van tienermoeder naar het behalen van een PhD. Mijn opa ging van geïntimideerd door het land naar het verbeteren ervan door middel van arbeidsethos en toewijding. Mijn oom kon een levensreddende behandeling krijgen dankzij toegang tot gezondheidszorg. En dit is nog maar het halve verhaal. Dit is de Amerikaanse droom. Ik ben zo ziek en woedend over de constante uitwissing van wat Amerika groot maakt; kiezen voor de demonisering van immigranten, de demonisering van sociale vangnetten, constante haat en kleinering en stereotypering van iedereen die er anders uitziet.