Je opent X... je scrolt eindeloos en voelt je met elke post leger. Je herinnert je nog toen het puur aanvoelde. Toen het minten van je eerste kunstwerk voelde als een revolutie - alsof je deel uitmaakte van iets dat ertoe deed. Nu voelt het als overleven. Verzamelaars weg, vrienden opgebrand, en je vraagt je af of je hier überhaupt moet blijven. Maar jij bent niet de enige die zich zo voelt. Stilletjes, in DMs, groepschats of begraven op de tijdlijn denken anderen hetzelfde. Degenen die deze ruimte uit passie, niet uit winst, hebben opgebouwd, zijn nog steeds hier. Nog steeds aan het creëren, nog steeds gelovend. Misschien is de echte meta nu geduld. Om de winter door te komen, niet alleen voor jezelf, maar voor de mensen die nog steeds geloven dat kunst hier iets kan betekenen. We moeten verenigd blijven. Blijf elkaar steunen. Ondersteun de waarden die deze ruimte in de eerste plaats speciaal maakten: nieuwsgierigheid, vriendelijkheid, experimenteren. Deel opnieuw kunst. Reageer met opzet. Interageer niet omdat het het algoritme helpt, maar omdat het iemand helpt zich gezien te voelen. Laat jezelf weer enthousiast voelen, zelfs in kleine momenten. De volgende golf zal komen. Wees er klaar voor, niet gebroken door het. ❤️