DST is een mooie illustratie van het principe van Brandolini. De inspanning die nodig is om een slecht beleid terug te draaien, is 10 keer de initiële inspanning voor de ontwikkeling van dat beleid. De inspanning is ook evenredig met de tijd dat het slechte beleid van kracht is. In de vaste-stoffysica, wanneer men metaal herhaaldelijk buigt, introduceert men lokale dislocaties die het metaal verharden en minder ductiel maken. Dit wordt spanningsverharding genoemd. Iets dergelijks in menselijke besluitvorming?