Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest Gisteravond droeg ik mijn 5 maanden oude zoon rond in de oude stad waar we wonen en hij was zo opgewonden, lachend en alles met zoveel nieuwsgierigheid aanrakend en ik voelde me gewoon…..gelukkig mijn geest was kalm Ik heb NOOIT zo gevoeld in jaren Of misschien ooit Ik heb echt veel geworsteld met angst, onrust en herhalende gedachten Maar nu is het alsof ik een nieuw persoon ben geworden Een oud hoofdstuk is gesloten Ik ben plotseling zoveel meer verbonden met mijn emoties en aanwezigheid Ik kan voelen dat het leven zoveel sterker en moeiteloos door me heen stroomt (het klinkt zo cliché, maar dat is de enige manier waarop ik het kan beschrijven) Ik hou zo ontzettend veel van het vaderschap Ik zou alles kunnen verliezen, al mijn geld en bezittingen Maar zolang ik mijn familie nog heb, heb ik nog alles Ja, het is hard werken ...