2034 Aarde–Venus–Mars kans ziet er veelbelovend uit. 10–15 brandstofoperaties in de ruimte zijn mogelijk nodig om een bemand schip vol te maken. De meeste kunnen worden uitgevoerd op een hoogte van 180–200 km, mogelijk gemaakt door de grootte van Starship. De laatste bijtankbeurt kan worden uitgevoerd op een hogere hoogte van ~2000 km, net onder de Van Allen-gordel. Afscheiding van de Aarde op 2034-08-21 vanuit een baan van 2000 km. Een Trans-Venus Injectie brandstofverbranding van ~3,7 km/s zal het schip op een Aarde–Venus–Aarde vrije terugkeertraject plaatsen. De Venus flyby wordt verwacht op 2034-12-19, 120 dagen na vertrek. Twee weken voor de ontmoeting, als de missie volgens plan verloopt, zal een 25-m/s manoeuvre het traject verschuiven van Aarde-terug naar Mars-bestemming. Zo niet, dan zal het schip in september 2035 vrij terugkeren naar de Aarde. De Venus zwaartekrachtassistentie zal het schip in een ander Aarde vrije terugkeertraject sturen, met een Mars flyby rond 2035-06-02. Een week voor het bereiken van Mars zal een systeemgezondheidscontrole bepalen of we ons moeten inzetten voor Mars Orbit Insertion. Als het GO is, zal een kleine 10-m/s manoeuvre het schip naar een periapsis van minder dan 100 km hoogte brengen. Anders zal een Mars flyby leiden tot een Aarde terugkeer in mei 2036. Het schip zal de Mars-atmosfeer binnengaan met ongeveer 9,4 km/s, een aerobrake uitvoeren om te vertragen naar 4,88 km/s en vast te leggen in een 100x140000 km, 7-daagse hoge elliptische baan. Bij apoapsis zal een 50-m/s baanverandering de inclinatie uitlijnen met de evenaar van Mars, gevolgd door aanvullende aerobraking om ongeveer 650 m/s aan snelheid te verwijderen, waardoor het ruimtevaartuig in een 120x6128 km baan komt. Een 550-m/s verbranding op 6128 km hoogte zal vervolgens het traject aanpassen naar de Phobos-baan. Het schip zal ongeveer 7 dagen op Phobos blijven. Het Mars–Phobos L1-punt ligt slechts ongeveer twee mijl boven het oppervlak van Phobos, en Mars zou bijna de helft van de lucht domineren, ongeveer 80 keer groter dan de Maan vanuit de Aarde. Het schip zal daarna vertrekken naar Deimos. Twee verbrandingen van in totaal ongeveer 750 m/s zullen het schip van Phobos naar Deimos overbrengen. En het schip zal nog eens 7 dagen op Deimos blijven. Vanuit Deimos zal het schip zijn apoapsis verhogen om een 20000x140000 km hoogte, 7-daagse baan te vormen, wat ongeveer 420 m/s delta-v vereist. Bij apogeum zal een 50-m/s verbranding de inclinatie aanpassen en de periapsis verlagen naar ~500 km voor de laatste Trans-Earth Injectie. Als tijd en brandstof het toelaten, kan de baan worden uitgelijnd naar een polaire inclinatie voor observaties van de Mars-ijskap vóór vertrek. Een Trans-Earth Injectie verbranding op 500 km hoogte, vereist 1,5–1,6 km/s delta-v begin juli 2035. Als vertrek in de eerste dagen van juli, wordt de aankomst op de Aarde verwacht in december 2035. Als die periode gemist wordt, kan een aankomst in maart 2036 haalbaarder lijken. Nominale missieduur: 490 dagen, met 30 dagen in de Mars-baan en 14 dagen op Phobos en Deimos. Twee planeten, twee manen voor 3,7+0,025+0,010+0,05+0,42+0,55+0,75+1,55=7,06 km/s Δv

Ik wed dat tegen de tijd dat mensen zich op Mars vestigen en de economische activiteit daar al begint, quantumcomputers secp256k1 nog steeds niet gekraakt zullen hebben. In plaats van tijd te verspillen met zorgen over quantumcomputing, is het veel zinvoller om na te denken over hoe we Bitcoin latency-tolerant kunnen maken, zodat het een interplanetaire beschaving kan dienen.

Het blijkt dat degenen die in paniek zijn over quantumcomputers die Bitcoin kunnen uitwissen, nog nooit een enkele regel quantumcode hebben geschreven.