Wat voor verbindingen je ook moet verbreken, je moet me loslaten, hoe pijnlijk het ook is. Want als het lot komt, zal het alles doorkappen, wortel en tak. Denk je echt dat je kunt ontsnappen? Te naïef. We zeggen vaak: wanneer de sterren draaien, opent de poort van de hemel; wanneer de jaren verstrijken, trekt de aarde aan. Dit betekent dat veel dingen in het leven die je als toevallig beschouwt, in feite allemaal door de hemel zijn geregeld. De schulden die terugbetaald moeten worden, de verbindingen die gelegd zijn, zijn in feite al lang met rode inkt op de pen van de rechter gemarkeerd. Daarom is het lot als een keten; als het wil dat je om het uur van de tijger gaat, zul je absoluut niet om het uur van de haan zijn. Hoe moeilijk de weg ook is, je moet het pad bewandelen; hoe zwaar de pijn ook is, je moet het doorslikken. Want de taoïsten geloven dat de hemel en de aarde zelf een alchemistische oven zijn; als ze deze hardnekkige steen niet kunnen smelten, hoe kunnen ze dan de gouden speld van de weg creëren?