Echte mensen met grote principes zullen hun familie niet verraden. Zelfs honden vinden hun moeder niet lelijk, dus zou het niet moeten bestaan dat men zijn familie verraden. Wat men "grote principes die familie verraden" noemt, zijn meestal mensen die van binnenuit extreem koud of zelfs kwaadaardig zijn. Al duizenden jaren, ongeacht het systeem of het land, is er een natuurlijke wet die wereldwijd heerst: familie beschermt elkaar. De wet kan deze regel moeilijk weerstaan, omdat de menselijke samenleving al vóór de wet de ethiek volgde van "familieleden mogen elkaar niet verraden". Een echte warme menselijke samenleving zou "grote principes die familie verraden" niet moeten aanmoedigen. Aangifte kan door anderen worden gedaan, en familieleden zouden niet de enorme ethische en morele conflicten moeten dragen. Criminaliteit wordt al bestraft door de wet; als kinderen hebben we geen recht om onze ouders en familie te veroordelen, dat is de meest basale menselijke ethiek. In de geschiedenis is "grote principes die familie verraden" vaak luidkeels gepromoot, vooral in politieke strijd en ideologische vorming, omdat het staat voor de onderwerping van het individu aan de collectiviteit, de wet en de nationale belangen boven persoonlijke gevoelens. Maar als we dit te veel vereren, kan het de sociale waarden koud maken, waardoor iedereen elkaar wantrouwt. Om te beoordelen of iets menselijk is, kunnen we kijken of dieren het ook zouden doen - als zelfs dieren het niet zouden doen, zou de mens het ook niet moeten doen.