De meeste superheldenspellen - in feite de meeste rollenspellen - hebben moeite om interacties aan de uiterste uiteinden van hun krachtenspectrum te simuleren. DC Heroes slaagde erin het probleem op te lossen. Je kon letterlijk Superman een armworstelwedstrijd laten houden met Jimmy Olsen, met dezelfde mechanics als andere interacties. (Jimmy verliest.) Ik was onder de indruk.