Dat is niet hoe de menselijke hersenen werken. Ik begrijp dat je probeert mensen aan te moedigen. Letterlijk om ze moed in te boezemen. Dat is goed. Maar op het internet is iedereen een abstractie. Een naam. Ik heb je nooit gezien, nooit ontmoet. Ik zie alleen een naam op mijn scherm, met ideeën eronder. Je zou een echte gast kunnen zijn genaamd Tristan Tate. Of je zou een zeer slimme eekhoorn kunnen zijn die heeft geleerd om een toetsenbord te gebruiken. De ideeën zijn hetzelfde, en het idee dat in mijn hoofd ontstaat van wie "Tristan Tate" is, blijft hetzelfde. De hersenen maken geen onderscheid tussen een "echte" identiteit en een valse, zolang er een identiteit is om een parasociale relatie mee te vormen. Als je echter echt anoniem bent, je ideeën één voor één plaatst, zonder verbinding met elkaar, dan kun je geen reputatie opbouwen of een achterban ontwikkelen. Dat is waar. De mensen die naar ons luisteren op het internet weten noch geven erom of "Tristan Tate" of "Devon Eriksen" echte mensen zijn die huizen bezitten, auto's rijden, onze teennagels periodiek knippen, enz. Onze fysieke aanwezigheid is niet het punt. Een consistente identiteit is.