Een van de redenen om mcp minder te gebruiken, is dat de tools vaak informatiegeluid zijn. Hoe meer mcp-tools je hebt, hoe groter het geluid, en ze kunnen niet precies weten wanneer ze moeten worden aangeroepen en wanneer niet. Dus ze roepen je gewoon continu aan wanneer ze kunnen, wat erg vervelend is. Eigenlijk heeft de aangepaste agent ook dit probleem. Ik heb onlangs al mijn aangepaste agents verwijderd om de grote modellen te ontlasten. Als je het idee van atomisering begrijpt, is dit standpunt heel gemakkelijk te begrijpen, of het nu gaat om het verminderen van statusafhankelijkheid of het verkleinen van de hoeveelheid te verwerken informatie. Een recent negatief voorbeeld in cc is het delen van informatie tussen projecten. Dit is een slecht mechanisme; zodra het gedeeld is, is het vergelijkbaar met een ramp zoals bij gelijktijdigheid, en als er iets misgaat, is het allemaal onduidelijk. Het ontdekken van waar het een technisch probleem is, behoort tot de esthetische mechanismen, denk ik.