De afgelopen anderhalve maand heb ik elke dag veel begroet van vrienden ontvangen. Waar ben je? Waarheen gegaan? Wat ben je aan het doen? Waarom ben je verdwenen van X? Dank voor de bezorgdheid, vrienden, het gaat goed met me. In de afgelopen tien jaar zijn er twee publieke opinie-incidenten die me zijn bijgebleven. De eerste was Elon Musk rond 2012. Tesla werd destijds extreem betwijfeld door de markt. Tesla verbrandde bijna elke dag geld en de geldstroom was tijdelijk gebroken. Musk heeft meerdere keren zijn eigen bezittingen verpand en verkocht om Tesla te ondersteunen. Dat jaar gaf het publiek en de media Musk bijna de doodstraf: "Tesla gaat failliet", "elektrische auto's zijn speelgoed", "Musk is een oplichter", "de volgende Enron". De tweede was Trump na zijn nederlaag in 2020. Na de Amerikaanse presidentsverkiezingen in 2020, waarin Trump verloor van Biden, werd hij eerst door de mainstream media en sociale platforms zoals Twitter en FB geblokkeerd. Vervolgens beëindigden verschillende zakenpartners (zoals Deutsche Bank, PGA, de stad New York) de samenwerking met de Trump Group. In de daaropvolgende jaren startten de aanklagers van de staat New York en Manhattan een belasting- en financiële onderzoek naar de Trump Group. Trump werd geconfronteerd met meerdere rechtszaken, waaronder belastingfraude, financiële vervalsing en zakelijke misleiding. Vrienden die in de VS wonen, zullen zich misschien herinneren dat Trump tussen 2021 en 2022 een periode van stilte had, bijna verdween uit het publieke oog. Pas in 2023 begon Trump weer op te duiken, door zijn eigen platform Truth Social op te richten en opnieuw zijn kandidatuur voor het presidentschap aan te kondigen, waardoor hij geleidelijk weer in het publieke oog kwam. Deze twee gebeurtenissen zijn me zo bijgebleven omdat ik beide als getuige heb meegemaakt. In 2013 investeerde ik in Tesla-aandelen. In 2024 nam ik deel aan de campagne van Trump. Een anderhalve maand geleden heb ik ook een kleine episode van publieke opinie meegemaakt. Om eerlijk te zijn, was ik de eerste dag erg boos. De tweede dag begon ik snel mijn houding aan te passen. Eerst distantieerde ik mezelf snel van de rol van betrokkene. Vanuit het perspectief van een waarnemer naar deze publieke opinie en fenomenen kijken, je zult ontdekken dat dit eigenlijk een zeer interessante sociologische gedraging is. In de afgelopen twee weken heb ik ook een paar boeken gelezen, "De massa", "De vrijheid" en "De irrationele mens", wat me een dieper begrip van 'de mens' heeft gegeven. Over het algemeen: de mens is de som van sociale relaties. Interpersoonlijke relaties volgen ook de "wet van behoud van energie". Hoeveel mensen je steunen, zoveel mensen zullen je tegenwerken. Menselijke natuur kent geen aangeboren "goed" of "slecht". Wanneer je in een moeilijke situatie zit, zal er onvermijdelijk een groep mensen opstaan om je collectief aan te vallen. Dit is eigenlijk geen probleem van een persoon, dit is de menselijke natuur. Op dat moment zijn mensen irrationeel, en ze kunnen grofweg in vijf types worden verdeeld. 1. Groepsvorming en zelfbescherming. Wanneer je het goed doet, zijn degenen die dichtbij je staan dat omdat ze willen profiteren (middelen, netwerken, aanzien, belangen). Als je in de problemen komt, zijn ze bang dat het contact met jou hen in de problemen zal brengen, dus snijden ze snel de banden. Sommigen zullen zelfs een voetje geven om hun "onschuld" te bewijzen: "Kijk, ik ben niet met hem verbonden". 2. Groepsdruk en publieke opinie. In de publieke opinie is het goedkoop en risicoloos om iemand die in twijfel wordt getrokken te bekritiseren, en je kunt zelfs erkenning krijgen. Wie sterk is, daar ga je naartoe; wie zwak is, daar trap je op. Op dat moment geven mensen niet om de feiten, en moreel zullen ze niet zelfreflectie toepassen, omdat de meeste mensen de daad van "trappen op de zwakken" niet in twijfel trekken. 3. Vrijlating van persoonlijke jaloezie of wrok. Sommigen doen alsof ze goed met je bevriend zijn, maar hebben altijd vergelijkingen en jaloezie in hun hart. Wanneer je het goed doet, durven ze het niet te tonen; Zodra je in de problemen komt, zullen deze mensen de kans grijpen om hun onderdrukte emoties te uiten. Dergelijke mensen lijken vaak "bescheiden", maar in hun hart zijn ze "duistere concurrenten". 4. Hulpbronnenroof of herverdeling van belangen. Sommigen trappen op je niet alleen vanwege hun standpunt, maar ook om jouw netwerk, klanten en middelen over te nemen. Ze gebruiken "trappen op jou" om aan anderen te laten zien: "Ik ben anders dan hij, ik ben de persoon die je moet vertrouwen." 5. Kortzichtigheid en speculatie in karakter. Dergelijke mensen kijken alleen naar de onmiddellijke voordelen in relaties en houden geen rekening met de lange termijn reputatie. Ze geven niet om de gevolgen in de toekomst, omdat ze denken dat ze op andere manieren kunnen "wittewas". Na deze kleine storm heb ik zowel verrassingen als teleurstellingen ervaren. De teleurstelling is dat sommige mensen die normaal gesproken naar de VS komen, waarbij ik de vliegtickets, hotels, eten en vervoer regel, zich meteen distantiëren toen er iets gebeurde. De verrassing is dat sommige mensen met wie we normaal gesproken niet veel contact hebben, zich meteen aanbieden om je te helpen en steun te bieden. De mensen die me teleurstellen, zullen uiteindelijk met de wind verdwijnen, omdat elke relatie zijn eigen bestemming heeft, en de beloning en gevolgen zijn door de hemel bepaald. De mensen die me verrassen, ik ben oprecht dankbaar voor jullie, deze genade zal ik in mijn hart koesteren. Als er in de toekomst behoefte is, zal ik zeker mijn uiterste best doen. Na deze anderhalve maand van reflectie en herziening is mijn innerlijke woede en teleurstelling geleidelijk veranderd in rust. Ik heb een zelfverheffing van mijn gemoedstoestand bereikt. De grootste kracht van de menselijke natuur is niet om anderen te veroveren, maar om jezelf onder ogen te zien. Vandaag ben ik weer een jaar ouder. In de Analecten staat: "Veertig en niet meer in verwarring". Op veertigjarige leeftijd zou je niet meer gemakkelijk in de war moeten zijn, en in staat zijn om de wereld en menselijke relaties te doorzien. De eerste helft van het leven is een proces van accumulatie, verkenning en fouten maken. Op veertigjarige leeftijd begint men echt te begrijpen hoe men het leven kan beheersen.