Het net is gebouwd voor gloeilampen, niet voor de tweede komst van God. Het was ontworpen voor voorspelbare vraag om de basispulsen van het industriële leven te voldoen. Kunstmatige intelligentie doorbreekt dat patroon. De behoeften zijn continu en groeien in een exponentieel tempo.

Datacenters zijn nu al goed voor ongeveer één procent van het wereldwijde elektriciteitsverbruik. Tegen 2030 zou dat cijfer drie procent of meer kunnen bereiken, zelfs met agressieve efficiëntiewinsten. Het trainen van een enkel model verbruikt nu evenveel energie als duizenden huishoudens in een jaar gebruiken.

Energievoorziening is niet langer slechts een economische variabele; het is een voorwaarde voor intelligentie. De snelheid van de vooruitgang van AI hangt nu af van hoe snel de wereld generatie- en transmissiecapaciteit kan opbouwen om dit bij te houden.

Als het elektriciteitsnet van de twintigste eeuw licht en beweging leverde, zal het volgende gevraagd worden om verlichting te bieden. Kracht wordt de basis van de intelligentie zelf. Daglicht bestaat om uit te breiden wat mogelijk is door uit te breiden wat van stroom is voorzien.