🚨🇺🇸 TAJNY NARZĘDZI SPIONAŻU MARYNARKI WOJENNEJ, KTÓRE PRZYPADKOWO STAŁO SIĘ PARTIĄ PRYWATNOŚCI INTERNECIE W latach 90. w Laboratorium Badawczym Marynarki Wojennej USA trzech wojskowych badaczy utknęło w problemie. Szpiedzy i personel wojskowy potrzebowali internetu do komunikacji, ale metadane ich zdradzały. Szyfrowanie mogło ukryć słowa. Nie mogło ukryć, kto z kim rozmawia. Ich odpowiedzią było routowanie cebulowe. Owiń dane routingu w trzy warstwy szyfrowania, odbijaj je przez serwery rozsiane po całym świecie i zdejmuj jedną warstwę na każdym przystanku. Żaden pojedynczy serwer nie mógł zobaczyć pełnego śladu rozmowy. Pomyśl o tym jak o wyścigu sztafetowym, w którym każdy biegacz zna tylko osobę, która przekazała mu pałeczkę i komu ma ją przekazać dalej. Pozostał jeden problem. Anonimowość jest bezużyteczna bez tłumu. Jeśli tylko szpiedzy korzystali z sieci, mogłaby być oznaczona jako „Ekspres dla Tajnych Agentów.” Więc Marynarka Wojenna zrobiła coś nieoczekiwanego. Zatrudnili cypherpunków, antyestablishmentowych hakerów, którzy marzyli o wykorzystaniu szyfrowania do zmniejszenia władzy korporacyjnej i państwowej. Przy talerzach wegetariańskiej lasagne i pieczonych cebul, obie strony zgodziły się uczynić system dostępnym dla wszystkich. Codzienni użytkownicy zapewniliby osłonę tym, którzy są w wysokim ryzyku. Stworzenie to Tor - sieć zbudowana dla szpiegów, przyjęta przez aktywistów, dziennikarzy i każdego, kto ceni prywatność. Dziś te same rządy, które pomogły w jej powstaniu, wciąż próbują ją osłabić w imię bezpieczeństwa. To tak, jakby dać społeczeństwu zestaw zbroi, a następnie go oszlifować, aby uczynić go „mniej niebezpiecznym.” Źródło: MIT Press Reader