W pewnym sensie ludzie są naszym właściwym zajęciem. Naszą pracą jest czynić im dobrze i znosić ich. Ale kiedy przeszkadzają naszym właściwym zadaniom, stają się dla nas nieistotni—jak słońce, wiatr, zwierzęta. Nasze działania mogą być przez nich utrudnione, ale nie ma możliwości, aby przeszkodzić naszym intencjom lub naszym usposobieniom. Ponieważ możemy dostosować się i przystosować. Umysł dostosowuje się i przekształca przeszkodę w nasze własne cele.