monad mówi, że jestem uprawniony, ale jestem ugotowany, siedząc na tym parkingu Walmartu, słońce praży przez przednią szybę, czuję, jak smaży mi twarz, tak samo jak ekran roszczeń gotuje moją sanity. Telefon w mojej ręce topnieje trochę, znowu naciskam odśwież, krąg kręci się, jakby był żywy. Mówi gratulacje, jesteś uprawniony, a tuż pod tym ugotowany, jakby to było osobiste, jakby patrzyło prosto na mnie. Zaczynam się śmiać, tym głupim, suchym śmiechem, takim, który wydajesz, gdy zdajesz sobie sprawę, że straciłeś kontrolę nad własną historią. Wiem, że jestem posiekany, czuję to, nawet nie dotarłem do frytkownicy, po prostu siedzę tutaj, surowa energia tendie krwawiąca na asfalt, obserwując rodziny pakujące zakupy do bagażników, podczas gdy spiralam nad javascript. Devs prawdopodobnie siedzą w jakimś klimatyzowanym biurze, oglądając analitykę, jeden z nich mówi, ten facet wciąż jest na parkingu Walmartu, nie przestaje odświeżać, drugi mówi, zostaw go, niech się smaży. Dobrze, jestem ugotowany, będę siedzieć tutaj w upale, obserwując swoje odbicie w czarnym szkle, śmiejąc się jak szaleniec, czekając, aż spinner się zatrzyma, czekając, aż coś się wydarzy, wiedząc, że nic się nie wydarzy.