Hij werd wakker in zijn stoel, geschrokken. Nucleaire oranje Cheeto-stof overal op zijn t-shirt. Verknalde blikje Pepsi cola op zijn bureau. Hij was weer in de loopgraven in slaap gevallen, knoppen aan het indrukken en aan het kletsen. Hij had zo hard gekletst, zo lang, dat de werkelijkheid een vage uitstraling begon te krijgen. De dagen versmolten en mengden zich met elkaar zoals de statische ruis op die oude tv's die het ene kanaal naar het andere sleurde. Hij opende de datingapp en zette zijn bot op auto-swipe naar rechts. Hij wist dat ze aan de andere kant hetzelfde deden. Ze zouden matchen en dan hun bots kleine praatjes met elkaar laten maken, of gewoon helemaal niet spreken. Hij wist dat er niets uit zou komen. "Jarvis, het wordt weer zo'n nacht," mompelde hij in zijn telefoon. "Begin met de voorbereidingen."