Leren alleen te zijn is een waardevolle vaardigheid! Toen we jong waren, waren we ook goed in het toevertrouwen van geheimen, dromen en geklaag aan de mensen om ons heen, maar naarmate de tijd verstrijkt, ontdekken we dat, hoe veel vrienden we ook hebben, iedereen gedoemd is om een stuk van de eenzame weg te lopen. Want zodra je volwassen wordt, zul je merken dat iedereen zijn eigen glans en vermoeidheid heeft, zijn eigen zorgen en meningen, zijn eigen stiltes en wapenrustingen, zijn eigen trots en kwetsbaarheden. Niemand kan de ander volledig opvangen; vaak zijn het jouw angsten die anderen niet kunnen oplossen, en anderen kunnen jouw vreugde ook niet begrijpen. Dus wees altijd voorbereid om alleen door de stormen te gaan; zelfs de meest intieme mensen kunnen slechts op je leunen, maar niet je steun zijn. Mensen leven alleen hun leven, lijden onder smet en dragen schuld, drinken bittere wijn en zoeken naar een uitweg. Wanneer de golven hoog zijn, hoop ik dat wij beiden in deze eenzame reis en verantwoordelijkheid de scherpte kunnen slijpen die in staat is om de chaos te doorbreken en de weg voor ons te verlichten!