Echt geëerd om de CCS Test of Time Award te ontvangen voor ons paper “Demystifying Incentives in the Consensus Computer” (CCS 2015), een van mijn eerste academische onderzoeken naar Ethereum en hoe prikkels consensus in publieke blockchains vormgeven. Toen daagden we een fundamentele aanname in Satoshi’s ontwerp uit dat “een meerderheid van de CPU-kracht wordt gecontroleerd door eerlijke knooppunten.” We betoogden in plaats daarvan dat knooppunten rationeel zijn, niet noodzakelijkerwijs eerlijk, en dat zonder de juiste prikkels, volledige knooppunten weinig reden hebben om blokken te verifiëren die ze niet hebben gemined. We noemden dit het dilemma van de verifier. Ons werk stelde een paar “naïeve maar elegante” oplossingen voor, waaronder een probabilistisch verificatiemodel, en hielp een decennium van onderzoek naar schaalbare en prikkel-gealigneerde verificatie op gang te brengen. Tien jaar later hebben we de ruimte zien evolueren: van Jason Teutsch’s TrueBit tot optimistische en zk-proof verificaties, waarbij Ethereum zelf nu zk-gebaseerde verificatie voor blokuitvoering omarmt. Wat begon als een theoretische kritiek is nu een kernpilaar van blockchain-schaalbaarheid geworden.