gm ☕️☀️ Przywitaj Lilo 🐶

Wow. Jestem tak poruszony wszystkimi pięknymi wiadomościami. Dziękuję wszystkim za miłe słowa i wsparcie. Jaką społeczność mamy tutaj i jakim szczęściarzem jestem, że mogę być jej częścią. Dla tych, którzy podzielili się historiami o swoich rodzicach, którzy odeszli, lub którzy teraz zmagają się z rakiem… Wiedza, że nie jestem sam, przynosi mi ogromny komfort. Dla każdego, kto przez to przechodzi, chciałem podzielić się czymś. To tylko moje myśli. Nie ma dobrego ani złego sposobu na radzenie sobie z czymś takim. Ale jeśli to pomoże chociaż jednej osobie, która to czyta, będzie warto. To prawdopodobnie będzie najtrudniejsza rzecz, przez którą kiedykolwiek przejdziesz. Tylko się zaostrza pod koniec. I nie ma wytchnienia. Ale dla mnie czułem, że mam wybór: Bądź tu teraz. Staw czoła bólowi, rzeczywistości, okrucieństwu tego wszystkiego. Wspieraj w każdy możliwy sposób. Weź na siebie odrobinę ciężaru, aby może mój tata i moja rodzina nie musieli nosić go całego. Lub się ukryj. Cofnij się, osłoń się przed częścią traumy. Może uratuj kilka blizn. Ale przegap ostatnie chwile. Przegap szansę, by powiedzieć, że byłem tam. Wybrałem, aby zostać. Nie z powodu heroizmu. Nie dlatego, że jestem szczególnie silny. Zrobiłem to, ponieważ wiedziałem, że ten dzień nadejdzie. A kiedy to się stało, chciałem spojrzeć wstecz i wiedzieć, że zrobiłem wszystko, co mogłem. To daje mi teraz spokój, nawet w obliczu żalu. To nie jest łatwe. Ale dla mnie, to było słuszne. Moje DM są otwarte dla każdego, kto przez to przechodzi lub przeszedł przez to. Jeszcze raz dziękuję za miłość i za dzielenie się swoimi historiami. ❤️

Cóż, co za przeklęty rok. W tym tygodniu straciłem tatę przez raka. Nie byłem pewien, czy powinienem coś tutaj opublikować, ale prawda jest taka, że ten człowiek jest w dużej mierze odpowiedzialny za to, że tu jestem i mam takie możliwości, że warto było podzielić się czymś. Dla tych, którzy są mi bliscy, wiecie, że walczył przez ponad rok, po tym jak początkowo dano mu tylko 2 miesiące. Jak wszystko w życiu, poradził sobie z tym z siłą, której nigdy w pełni nie zrozumiem. Był moim bohaterem. Był najlepszym z nas. I zrobię wszystko, co w mojej mocy, aby dorównać temu dziedzictwu. Kiedy byłem na dnie, utknąłem w pracy, której nie mogłem znieść, przyjął mnie z powrotem, dał mi przestrzeń i wsparcie, aby zaryzykować swoją przyszłość, i zachęcił mnie, abym rzucił swoją codzienną pracę i całkowicie poświęcił się swojej pasji: pracy na pełen etat w Web3. Zrobił tak wiele dla ludzi w mieście, w którym dorastał. Dla charytatywnych działań. Dla swojej społeczności. I aż do samego końca, koncentrował się na pomaganiu innym. Zapewniał mnie, mojej mamie i mojemu bratu w sposób, w jaki niewielu mogłoby, a pochodząc z niczego, zawsze był moją inspiracją. Jest tak wiele historii, którymi mógłbym się podzielić… ale myślę, że to, co teraz ma większe znaczenie, to lekcja: Czas nie jest nieskończony. Podążaj za swoimi marzeniami. Spędzaj każdą sekundę, jaką możesz, z tymi, których kochasz. I upewnij się, że naprawdę żyjesz swoim życiem; ta przestrzeń jest tak skoncentrowana na bogactwie finansowym, ale wszystkie pieniądze świata nie kupią ci dodatkowej minuty, gdy twój czas się skończy. Dla tych, którzy mają szczęście, że wciąż mają rodziców: nie czekaj. Pomóż im żyć życiem, o jakim marzyli. Zbyt wielu z nas oszczędza wszystko na "kiedyś". Emerytura. Później. Gdy wszystko się ustabilizuje. Ale prawda jest taka: nie kontrolujemy długości naszego życia i czasami ten dzień nigdy nie nadchodzi. Żyj dla teraz. Rób to, o czym zawsze marzyłeś. Dopóki twoje ciało i umysł wciąż mogą. Kocham cię, tato.