Kocham budować dla Bitcoina na Cosmos.

Kryzys finansowy z 2008 roku nie dotyczył tylko złych hipotek. Chodziło o załamanie zaufania w całym systemie. Dlatego Nakamoto tak bardzo koncentrował się na braku zaufania. I dlatego my również.

Zminimalizowane zaufanie vs. bez zaufania. Jaka jest różnica? (Myślę, że dzieci nazywają to "postem z wysiłkiem") Moim zdaniem różnica między "zminimalizowanym zaufaniem" a "bez zaufania" nie jest semantyczna: jest fundamentalna dla naszego podejścia do projektowania systemów. Większość projektów mostów twierdzi, że są zminimalizowane w zaufaniu, nie udowadniając nigdy, czym tak naprawdę jest teoretyczne minimum zaufania w danych warunkach. To mnie niepokoi jako osobę wykształconą w teorii informacji, gdzie ustalamy fundamentalne ograniczenia, a następnie demonstrujemy systemy, które osiągają lub zbliżają się do tych ograniczeń. W projektowaniu mostów kryptograficznych nikt nie dostarcza takich dowodów. Po prostu redukują pewne założenia dotyczące zaufania i ogłaszają zwycięstwo. Możemy postawić mocniejsze twierdzenie: możemy osiągnąć ten sam poziom braku zaufania, jak gdyby użytkownik korzystał z Eth na inteligentnym kontrakcie na Ethereum. Jeśli zwrócisz pożyczkę, zawsze możesz odzyskać swoje zabezpieczenie. To nie zależy od zachowania komitetu, uczciwości kustosza ani decyzji dotyczących zarządzania. Jest to egzekwowane przez te same założenia kryptograficzne, które zabezpieczają podpisy cyfrowe—fundament całego bezpieczeństwa kryptowalut. Praktyczne implikacje są ogromne. Kiedy FTX upadł, użytkownicy, którzy zaufali scentralizowanym kustoszom, stracili wszystko. Kiedy różne protokoły pożyczkowe zawiodły, zabezpieczenie w Bitcoinie zniknęło.

Wczoraj przeczytałem fascynującą historię w New York Times o chińskiej maszynie do pisania z lat 40-tych. Zbudowano tylko jeden prototyp - zbyt skomplikowany do produkcji masowej. Profesor ze Stanfordu spędził lata na poszukiwaniu tej zagubionej maszyny, obsesyjnie dążąc do jej odnalezienia. Potem rodzina przeszukująca swoją piwnicę odkryła tajemnicze pudełko ważące 50 funtów. W środku: maszyna do pisania. Przypomina mi to zniekształcone obwody. Andrew Yao wynalazł tę kryptografię czterdzieści lat temu dla prywatności danych medycznych. Leżała nieużywana w "kryptograficznym złomowisku" - matematycznie piękna, ale praktycznie nieistotna. Aż do teraz. Używamy jej, aby obniżyć koszty transakcji BitVM z 15 000 dolarów do mniej niż 100 dolarów. Czasami najpotężniejsze innowacje nie są nowymi wynalazkami.

Poprzedni eksperyment BitVM: koszt transakcji 15 000 $. Nasz nowy eksperyment: 93 $ lub mniej. Bądźcie na bieżąco.

Dużo myślałem o tym, że ZKP naruszają teorię informacji - udowadniają ważność przy niemożliwie małych danych. Wielu ludzi nie chce tego słyszeć.

Kto wciąż jest niedźwiedziem na BTC i BTCFi?

Staking Bitcoina był naszą pierwszą aplikacją vault, ale koncepcja ta pięknie się generalizuje. Protokół pożyczkowy potrzebuje tej samej struktury: wpłać Bitcoina jako zabezpieczenie, dwie ścieżki wypłaty - albo spłać pożyczkę, albo staw czoła likwidacji. Staking: normalne odblokowanie vs slashing. Pożyczki: spłata pożyczki vs likwidacja.

Kiedy Nakamoto wprowadził białą księgę Bitcoina, słowo "zaufanie" pojawiło się ponad 10 razy w zaledwie dwóch akapitach kontekstu. Jego marzeniem nie były tylko płatności bez zaufania - chodziło o poszerzenie zakresu braku zaufania na więcej zastosowań.

Dwa miesiące temu nasz eksperyment BitVM kosztował 15 000 dolarów. Aby zdeponować Bitcoiny o wartości 5 000 dolarów, potrzebowałbyś 15 000 dolarów na pokrycie kosztów, które musiałyby być dostępne na wypadek, gdyby ktoś zakwestionował transakcję. Nasz nowy eksperyment ma na celu osiągnięcie kosztu 100 dolarów lub mniej. Te same gwarancje bezpieczeństwa, 100-krotne obniżenie kosztów.