Załóżmy, że polityka gospodarcza Trumpa wywołuje stagflację, co prowadzi do załamania jego wskaźników aprobaty — podczas gdy wskaźnik aprobaty Demokratów mimo to nadal spada. Myślę, że rozsądna hipoteza dla tak zagadkowej koniunktury mogłaby być taka, że ciągłe powiązanie Partii Demokratycznej z 1.) największym wzrostem imigracji w historii Ameryki, 2.) ogólnorządową próbą narzucenia przysiąg lojalności rasowej i racjonowania dóbr publicznych (w tym ratujących życie leków) według rasy oraz 3.) chemiczną kastracją małych dzieci, które od najmłodszych lat były propagandowane przez nauczycieli w szkołach publicznych, że mogą zmienić płeć, wywiera presję w dół na wizerunek partii (odzwierciedlając rzeczywistość, której żadna ilość prób rebrandingu nie może zatarć), której nawet niepowodzenie drugiej partii nie może zrównoważyć.