Het businessmodel van traditionele instellingen voor B2B grote betalingen is gebaseerd op "informatie-asymmetrie" en "ondoorzichtige prijsstelling". Veel instellingen doen offertes en sluiten transacties via telefoongesprekken. Klanten kunnen niet gemakkelijk prijzen vergelijken, banken profiteren van de informatie-monopolie, waarbij relaties en vertrouwen belangrijker zijn dan efficiëntie. Dus: - Banken zullen geen stabiele munten actief promoten voor B2B grote betalingen, omdat dit hun winstbron zou elimineren. - Klanten willen misschien ook niet echt transparantie, vooral in valutahandel, waar grote klanten mogelijk betere prijzen via relaties kunnen krijgen. - Regelgevende instanties willen misschien ook geen overmatige transparantie, omdat dit de marktstabiliteit kan beïnvloeden. Maar met de explosieve groei van stabiele munten, zou er plotseling een "rollende koning" kunnen opduiken die deze situatie doorbreekt? Welke instellingen profiteren het meest van deze verandering?