Het realiseren dat het opleggen van een 'dwingende functie' (forcing function) aan jezelf een systematische, effectieve en efficiënte manier is om belangrijke langetermijndoelen te bereiken. Bijvoorbeeld, eerder heb ik gezegd dat afvallen heel eenvoudig is, namelijk door een dwingende functie in te stellen van dagelijks 100 gram afvallen. Weeg jezelf elke dag een paar keer, vooral na het avondeten. Zodra je merkt dat je gewicht hoger is dan (vandaag - 100 gram), stop dan onmiddellijk met eten. Als je dit een maand volhoudt, val je vanzelf 3 kilo af. Als je dit honderd dagen volhoudt, is dat tien kilo. Ook het opruimen van een rommelige kamer kan overweldigend lijken als je denkt dat je het in een of twee dagen moet doen. Maar als je jezelf een dwingende functie geeft, zoals elke dag minstens tien kleine rommelige spullen weggooien, kost dat maar tien tot twintig minuten. Als iets niet duur is en je hebt het al meer dan een jaar niet gebruikt, gooi het dan zonder aarzeling weg. Na ongeveer drie weken, waarbij ik meer dan tweehonderd dingen heb weggegooid, was de kamer vanzelf schoon en ruim, en voelde ik me mentaal veel helderder. Bovendien kwamen dingen die ik eerder niet kon vinden, plotseling weer tevoorschijn. Tijdens het weggooien kun je een eenvoudige registratie bijhouden; dit kan het een spel met een gevoel van prestatie maken en de besluitvaardigheid bij het weggooien in de toekomst verbeteren. Dingen die ik eerder aarzelde om weg te gooien, gooi ik nu zonder enige aarzeling weg. Daarnaast, door de ervaring van het weggooien, vermindert natuurlijk ook de drang om spullen te kopen en op te slaan. De toepassing van dwingende functies in investeringen kan vanuit twee hoeken worden bekeken: Aan de ene kant moet je elke maand minstens 25-30 uur besteden aan een diepgaand onderzoek naar de fundamenten van ten minste twee bedrijven of activa. Vooral als de marktkapitalisatie van bepaalde bedrijven aanzienlijk verschilt van je verwachtingen, kan er een grote blinde vlek in je cognitie zijn. Door jezelf te dwingen elke dag minder dan een uur aan onderzoek te besteden, is de last niet te zwaar. Maar na enkele jaren zal je cognitie enorm verbeteren. Aan de andere kant, zelfs als je zoveel kennis hebt opgedaan, moet je bij de uiteindelijke investeringsallocatie ervoor zorgen dat je hoofdinvesteringen niet meer dan vijf bedragen. Dit dwingt je om herhaaldelijk af te wegen en te vergelijken tussen verschillende investeringsobjecten, en om beslissingen te nemen. Vaak kan risico niet worden vermeden door actieve berekeningen, maar door deze dwingende herhaalde vergelijkingen en afwegingen, wordt het risico op een natuurlijke en gemakkelijke manier vermeden. Hoe spelen speculanten als ze zichzelf geen dwingende functies opleggen? Vaak zijn ze te lui om diepgaand fundamenteel onderzoek te doen, vooral naar kansen die voor het oprapen liggen, maar buiten hun denkcomfortzone liggen. Wanneer ze zien dat de bullmarkt aanbreekt, beginnen ze te fomo'en, en zijn ze hongerig zonder enige risicoselectiemechanisme. Ze zien kansen die door vrienden worden aanbevolen en besluiten impulsief om er snel op in te springen. Uiteindelijk is zware verliezen lijden bijna onvermijdelijk. Het opbouwen van een systeem is beter dan een enkele strategie. De manier waarop je dwingende functies in verschillende aspecten van je leven instelt, bepaalt de uiteindelijke kwaliteit van je systeembeslissingen.

Vriendschappen zouden ook een 'dwingende functie' moeten hebben. Voeg één toe en verwijder één uit de kernkring. Terwijl je zelf groeit, moet je ook de kosten voor buitenstaanders om dichterbij je te komen voortdurend verhogen. Soevereine individuen versterken voortdurend hun vesting, waardoor veel onverklaarbare potentiële risico's op natuurlijke wijze in het onzichtbare worden opgelost.