Een plausibel scenario is er een dat we ons kunnen voorstellen, dat past bij onze mentale modellen en recente ervaringen, maar plausibel betekent niet waarschijnlijk. En zelfs wanneer iets echt waarschijnlijk is, betekent dat niet dat we er waarde uit kunnen halen. Samenhangende verhalen voelen bevredigend en overtuigend aan, precies omdat ze ambiguïteit oplossen en orde creëren uit ruis. Toch heeft dit psychologische comfort geen invloed op de werkelijke waarschijnlijkheid, en deze waarschijnlijkheid heeft weinig invloed op de winstgevendheid. Dus wat gaan we er aan doen? Proberen actief onszelf te weerleggen, de onderliggende effecten die we aannemen dat bestaan te kwantificeren, en ons overtuigende verhaal te onderwerpen aan onophoudelijke empirische controle. We leren de beoordeling van hoe goed een verhaal samenhangt te scheiden van de beoordeling van hoe waarschijnlijk het is dat het zich ontvouwt. En uiteindelijk erkennen we dat het meest elegante verhaal misschien gewoon het verhaal is dat onze patroonzoekende hersenen hebben geconstrueerd om ons een gevoel van controle te geven.