Ik vroeg me altijd af waarom atleten God zouden bedanken wanneer ze iets wonderbaarlijks bereikten. Eerlijk gezegd vond ik het een beetje flauw. Maar als ik terugkijk op de afgelopen jaren van mijn leven, zou het naïef zijn om de waarschijnlijkheid van spirituele of goddelijke begeleiding te negeren. Iedereen die een pad buiten de gebaande paden kiest, weet dit. Dingen gebeuren gewoon te perfect. En er lijkt altijd een subtiele stem in je hoofd of een hand op je rug te zijn die gewoon weet. Het weet wat goed en fout is, waar je heen moet, en het geeft je een zekerheid dat alles op de een of andere manier goed zal komen.