Cash aan de zijlijn heeft net 25% van het Amerikaanse BBP bereikt De geschiedenis toont aan dat dit er NIET goed eindigt… Een thread 🧵

2/ Deze grafiek toont ons het aandeel van het totale BBP van de VS dat uit contanten bestaat. Op dit moment is 25% van de economie, of ongeveer $7,5 biljoen, geïnvesteerd in geldmarktfondsen. Dit is het geld dat aan de zijlijn staat. Dat is het hoogste niveau sinds april 2020, daarvoor in januari 2009 en oktober 2001.

3/ Deze data markeren 3 van de grootste economische neergangen van de afgelopen 20 jaar. Samenvallend met de 3 grootste beurscrashes van de afgelopen 20 jaar. Zodra deze economische en marktcrashes eindigden, werd het aan de zijlijn staande geld weer in de markten herbelegd. Wat leidde tot lange periodes van economische stabiliteit en sterke financiële markten.

4/ Vandaag hebben we 2 potentiële scenario's in het heden. Scenario A - Instellingen houden recordbedragen aan contanten vast en wachten op een marktcrash zoals in 2001, 2009 en 2020. Scenario B - Al deze contanten staan op het punt om opnieuw te worden ingezet, wat leidt tot een enorme liquiditeitsgolf zoals we die sinds de jaren 20 niet meer hebben gezien.

5/ De Amerikaanse arbeidsmarkt is vertraagd, met de recente gegevens die bijna 0 banengroei laten zien. De werkloosheidsgraad is ook met 1% gestegen in het afgelopen jaar. Dit is hetzelfde patroon dat we zagen tijdens de vroege stadia van de recessies van 2001 en 2008.

6/ Bij een eerste blik lijkt het misschien alsof we Scenario A opnieuw zien gebeuren. Al het geld dat aan de zijlijn staat, wacht op een crash voordat het opnieuw wordt ingezet. Maar om te begrijpen wat er echt aan de hand is, moeten we kijken naar waarom instellingen in staat waren om zoveel cash aan te houden vlak voor de marktcrash.

8/ Instellingen houden geen recordbedragen aan contanten omdat ze een soort interne informatie hebben. Ze nemen hun beslissing om contanten aan te houden op basis van hoe aantrekkelijk de contante rendementen zijn in vergelijking met andere activa. Wanneer contanten aantrekkelijk zijn, hamsteren bedrijven, mensen en instellingen meer contanten om hoge vaste rendementen te krijgen.

9/ Wanneer dit gebeurt, onttrekt het liquiditeit aan de bredere economie. Omdat het geld dat had kunnen worden toegewezen aan uitbreiding, R&D of bouw, eindigt in contanten vanwege de hoge rendementen. Dit verhoogt de kans op een economische neergang.

10/ Dit is precies het mechanisme dat plaatsvond vlak voor de recessies van 2020, 2008 en 2001. Deze grafiek toont de rente die je krijgt voor het aanhouden van contant geld, teruggaand tot het einde van de jaren '90. Zoals je kunt zien, waren de contante rendementen hoog, waardoor de opbrengsten op contant geld aantrekkelijk waren.

11/ Wanneer we de inflatie in de VS bovenop de contante rendementen plaatsen, zien we dat in de aanloop naar economische neergangen de contante rendementen hoger waren dan de inflatie. Dit was het geval in 2019, 2007 en 2000, maar was over het algemeen niet het geval voor het merendeel van de afgelopen 20 jaar. Een dergelijke omgeving creëerde een echte prikkel voor contante accumulatie, waardoor de liquiditeit afnam en de basis werd gelegd voor elke neergang.

12/ Vandaag hebben we exact hetzelfde speelboek gevolgd: De kasrendementen werden in 2022–2023 boven de inflatie gedrukt —> Wat leidde tot de record kasaccumulatie —> Het vertraagde de economische momentum. Tot nu toe klinkt dit allemaal vergelijkbaar met scenario A.

13/ Het lijkt erop dat we op de rand staan van een economische neergang. Maar als we iets dichterbij inzoomen, zien we dat de situatie begint te verschuiven. De rendementen op contant geld zijn al een jaar aan het dalen nu de Fed de rente verlaagd, waardoor contant geld minder aantrekkelijk wordt.