Oczywiście klinicyści twierdzili, że osiągnęli "sukces", ale istnieje znacznie lepszy a priori powód, by wierzyć, że interwencje zaszkodziły, a nie pomogły. W 1990 roku Ken Zucker, który wtedy nie był przeciwny tego rodzaju interwencjom, napisał rozdział przeglądowy, który stwierdził, że nie ma dobrych dowodów na poparcie jakiejkolwiek "interwencji" w tym zakresie.