Deze Harvard-studenten… reageerden niet goed op het rapport over cijferinflatie: "De hele dag heb ik gehuild. Ik heb maandag lessen gemist, en ik lag gewoon te snikken in bed omdat ik het gevoel had dat ik zo hard mijn best doe in mijn lessen, en mijn cijfers zijn niet eens de beste. Het voelde gewoon verwoestend aan." "Wat een Harvard-student een Harvard-student maakt, is hun betrokkenheid bij buitenschoolse activiteiten. Nu moeten we dat allemaal opgeven en alleen maar ons richten op academische zaken. Ik geloof dat dit de essentie van wat Harvard is, aanvalt." "Ik kan mijn maximale niveau van plezier niet bereiken door alleen het materiaal te leren omdat ik zo angstig ben over de midterms, zo angstig over de papers, en omdat ik weet dat het zo streng beoordeeld wordt. Als die norm nog verder verhoogd wordt, is het onrealistisch om aan te nemen dat mensen van hun lessen zullen genieten."

Het is niet alleen Harvard, en de cijfers stijgen terwijl de academische vaardigheden afnemen. Aan de linkerkant, cijferinflatie aan acht grote openbare universiteiten. Aan de rechterkant, de dalende nationale gemiddelde SAT-score.

Het meest ongelooflijke deel van dit rapport zou kunnen zijn wanneer Harvard erkent dat de pedagogische crisis gedeeltelijk te wijten is aan het verwennen van onvoldoende voorbereide studenten: "Al ongeveer een decennium lang heeft het College de faculteit aangespoord om te onthouden dat sommige studenten minder goed voorbereid zijn op de universiteit dan anderen, dat sommigen worstelen met moeilijke familiesituaties of andere uitdagingen, dat velen worstelen met het impostor-syndroom - en bijna allemaal lijden aan stress." "Onzeker over hoe ze hun studenten het beste kunnen ondersteunen, zijn velen gewoon milder geworden. Eisen werden versoepeld en cijfers werden verhoogd, vooral in het jaar van het afstandsonderwijs. Deze mildheid, hoewel goed bedoeld, heeft schadelijke effecten gehad." Faculteiten hebben ook nieuwe evaluatiemethoden aangenomen: Velen van ons zijn overgestapt van hoge-stakes examens naar frequentere lage-stakes opdrachten, in de veronderstelling dat dit studenten zou helpen het materiaal te behouden. Een aantal heeft echter ontdekt dat lage-stakes opdrachten effectiever zijn in het belonen van inspanning dan in het evalueren van prestaties, waardoor studenten de valse indruk krijgen dat ze het materiaal onder de knie hebben dat hen nog steeds ontgaat. Evenzo zijn faculteiten overgestapt van examens en papers naar alternatieve beoordelingsmethoden, zoals creatieve opdrachten en groepsprojecten, in de hoop de betrokkenheid van studenten bij hun cursussen te vergroten. Een aantal had echter moeite om deze opdrachten op een voldoende gedifferentieerde manier te beoordelen. Ten slotte hebben sommige faculteiten de conventionele beoordeling vermeden en in plaats daarvan gekozen voor 'ungrading' of 'contractgebaseerd leren' of andere systemen waarin studenten A's verdienen voor het voltooien van al het toegewezen werk. Er is een pedagogische zaak te maken voor deze alternatieve benaderingen, maar ze staan fundamenteel haaks op ons huidige beoordelingssysteem, dat afhankelijk is van cijfers om te differentiëren.