Een nuance over vermogensongelijkheid die de jongere generatie verkeerd diagnosticeert, is het beschuldigen van de babyboomers van egoïsme. Je moet niet vergeten dat al deze rijke babyboomers kinderen hebben - die kinderen zijn millennials en genZ en velen hebben kleinkinderen. De babyboomers proberen het niet voor zichzelf op te potten, ze sparen het voor hun families. We kennen allemaal de mensen - een veelvoorkomend verhaal is het stel dat beide een gemiddeld salaris verdient, maar daarnaast wat Uber rijdt terwijl hun kinderen naar een privéschool gaan die door grootouders wordt gefinancierd en ze wonen op een fatsoenlijke plek die ze zich kunnen veroorloven dankzij wat hulp, maar ze leven niet in luxe. Terwijl ze weten dat ze op een dag een flinke som geld zullen erven en dan hopelijk comfortabel zullen zijn. Dit is waarom de echte verschuiving naar socialistische stembeleid plaatsvindt wanneer de jongere generatie er niet meer van kan profiteren - de reden dat dingen zoals erfbelasting enzovoort zo onpopulair zijn, is niet alleen vanwege de babyboomers, het is omdat de mensen die worstelen en hopen een duwtje in de rug te krijgen, er ook niet voor zullen stemmen. Mensen zonder activa en zonder erfenis, oud en jong, zijn al sterk naar links verschoven. In 2028 is 50% van de stemgerechtigde bevolking millennials en jonger, maar een deel van deze jongeren staat te profiteren van vermogensongelijkheid, dus de beleidsmaatregelen beginnen in 2032 gek te worden, plus wanneer meer dan 60% van de stemgerechtigde bevolking millennials of jonger is.