Meer gedachten over hoe de ADL-shenanigans op te lossen... In tradfi is clearing grotendeels een leden-gedreven model. In dit model betalen de leden in een gemutualiseerd defaultfonds. Het is een risicogebaseerde calibratie. Typisch zijn er geen leden in de huidige crypto-exchanges (CEXs en DEXs). Dit is oké. Omdat crypto-incentives kunnen worden gebruikt om een garantiefonds op te bouwen. Hier is hoe een risicowaterfall zou kunnen werken: ✔️ Natuurlijk is tijdige en nauwkeurige prijsstelling en collateralization van eindgebruikers (IM) van cruciaal belang. Eerlijk gezegd is dit de belangrijkste tranche IMO. ✔️ Vervolgens moet een CEX of DEX een risicogebaseerd bedrag van zijn eigen kapitaal storten om een skin in the game (SIG) tranche te vormen. De grootte en methodologie moeten transparant zijn. Een robuuste SIG tranche stemt de incentives op elkaar af. ✔️Daarna kan een garantiefonds worden opgebouwd door liquiditeitsverschaffers (LP's) te stimuleren om kapitaal te storten door uitwisselingskosten te delen en tokenbeloningen aan te bieden. Natuurlijk moeten LP's doordacht worden gecompenseerd voor het verlies van mutualisatie/liquidatierisico dat ze lopen. Nogmaals, een doordacht geconfigureerde SIG tranche houdt iedereen eerlijk. Het garantiefonds moet risicogebaseerd zijn, en de incentivatiebeloningen kunnen omhoog of omlaag worden aangepast om de vereiste calibratie te bereiken. ✔️ Als al deze tranches zijn uitgeput, dan heeft de CEX/DEX niet doordacht de tranches gekalibreerd. Ze kunnen hun ADL gebruiken en omgaan met de reputatiegevolgen. Vergeet niet, in tradfi hebben clearinghouses altijd wat bekend staat als "noodpowers." Wanneer je in de staart zit, gebeuren er vreemde dingen en is flexibiliteit nodig. Dit wordt complexer met DEX-governance-latentie, en het inroepen van noodpowers kan ook reputatierisico met zich meebrengen als het niet doordacht wordt gebruikt.